این روزها دیگر دولت سیزدهم یک دولت نوپا نیست ، دولتی است که 8 ماه است مستقر است . دولتی که البته به هیچ عنوان نمی توان آن را دولتی تازه کار نامید . دولت ابراهیم رئیسی عمدتا یا از نمایندگان مجلس تشکیل شده یا وزرای سابق دوره احمدی نژاد در آن حاضر بودند . علاوه بر آن دولت رئیسی سریعا پاکت اول را باز کرده و تقصیرات را به گردن مدیران قبلی می اندازد حال آنکه خود او و حامیانش همگی در ادوار مختلف حضور داشتند و شاید مصداق بارز بانیان وضع موجود خود رئیسی و دوستانش باشند !

رئیسی همچنان در حال انتقاد است!

در این حال اما دولت رئیسی از ابتدای کار کاسه گدایی در دست گرفت و با ندارم، ندارم خواست تا از زیر دیون دولت به ملت فرار کند . دولت سیزدهم در حالی نتوانست در پایان سال حقوق بازنشستگان را پرداخت کند که در تمام این سالهای پس از انقلاب و حتی در دوره اشغال ایران توسط متفقین هم این مسئله مسبوق به سابقه نبوده ! حتی نگارنده به این می اندیشد که مرحوم عباس میرزای نایب السلطنه در دوران جنگ ایران و روس هم باز منابع تنها قشر این مملکت که خودش پیش پیش حقوق خود را پرداخته را به هر ضرب و زوری هم که بود تامین میکرد تا آبرویش حفظ شود ! این آبرو نمی تواند با ساخت و پرداخت و پخش کردن کلیپ های مختلف در فضای مجازی برای تخریب شخصیت روحانی حفظ شود، به هر حال جناب حجت الاسلام و المسلمین رئیسی باید متوجه بشوند دوران انتقاد کردنشان گذشته ایشان امروز در جایگاه پوزیسیون (قدرت) قرار دارند .

قالیباف در حال شعار دادن خانواده قالیباف در حال خرید سیسمونی از ترکیه!

قالیباف که چند سالی هست که تغییر چهره داده و ریشهای بورش را بلند کرده . چند سالی چشم به دهان آنهایی دوخته بود که برایش فریاد میکشیدند :”هم خوشگلی هم بوری … ” بالاخره دو سه سالی است که آرزوی دیرینه ریاست بر یکی از قوای این کشور را عملی کرده و به جایگاهی که از موتمن الملک و موستوفی الممالک و آیت الله کاشانی بگیرید تا هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری بدان تکیه زدند رسید ! قالیباف اما از روز اول تا توانست در راه دولت روحانی سنگ اندازی کرد و در حالی بازگشت به برجام را با قوانین خودش ناممکن میکرد. به نظر می آمد خود نیز داعیه ریاست جمهوری داشته باشد. اما به هر حال ریسک از دست دادن جایگاه و رقابت با رئیسی که به نظر می آمد انتخابش قطعی باشد را به جان نخرید و در مجلس نشست . قالیباف که در انتخابات 1396 ریاست جمهوری با قدرت پشت تریبون مناظر می آمد و وضعیت معیشتی معلمان را با یاس بیان میکرد و در این بین طعنه ای هم به واردات دختر وزیر وقت آموزش و پرورش از ایتالیا میزد . در روزهای گذشته عکس همسر و داماد و دخترشان در شبکه های اجتماعی رد و بدل میشود که کوله باری از سیسمونی را برای نوزاد در راهشان خریده اند و البته با مسئولین گیت هواپیمایی معراج هم دعوای مختصری برای اضافه بار کرده اند . حال چگونه است که قالیباف با آن همه ادعا خود به تولید داخلی اعتماد ندارد ؟
تازه این ها را بگذارید کنار حرکت فراقانونی آقای رئیس مجلس که تقاضای استیضاح و سوال از وزرا و رئیس جمهور را اعلام وصول نمی کند تا “مبادا ترک بردارد شیشه تنهایی ” جناب رئیس جمهور و هیئت محترم دولت .

و ما همچنان در خوابیم …!

در این احوال اما من منتقد اصلی سیاست خودمان هستم . سیاست اصلاح طلبان ، اعتدالگرایان و اصولگرایان میانه رو که نشسته ایم به تماشای جهان ! حال زمان فعالیت است . باید همه را جمع و جور کنیم باید یک کاری بکنیم تا آقایان کل نظام را به باد فنا نداده اند ! جمهوری اسلامی چیزی نبوده که آسان بدست آمده باشد و آسان حفظ شده باشد. هزاران نفر در انقلاب اسلامی و صد ها هزار نفر در جنگ تحمیلی و هزاران مرد و زن دیگر در جاهای مختلف از مال و جان و آبروی خود گذشتند تا این نظام ساقه ای بگیرد تا با هر بادی وارد بحران نشود . اما آقایان در حالی که صبح تا بعد از ظهر مشغول شعار دادن هستند بعد از آن هم کار خاصی نمیکنند و صرفا درگیر انتقاد و حمله به کسانی هستند که شاید در همان زمان مسئولیت هم تمامی تقصیرات به گردنشان نباشد .
تمامی مخالفان دولت و مجلس فعلی باید دور هم جمع شوند تا یک دولت در سایه تشکیل دهند .

دولت در سایه چیست ؟

دولت در سایه اصطلاحی است که معمولا در نظام های پارلمانی بیشتر مشاهده میشود دولتی که منتظر نشسته است تا دولت در آفتاب قدرتش را از دست بدهد تا به قدرت برسند .

در حقیقت دولت در سایه دولتی است که قدرت ندارد اما تک تک کارهای دولت در آفتاب را بررسی کرده و آن را مو به مو نگاه میکند و آماده میشود تا اگر روزی به قدرت رسید با درس گرفتن از تجربیات گذشته خود و اشتباهات دولت سابق بتواند یک عملکرد بهتر داشته باشد .

جای خالی دولت در سایه برای همیشه در تاریخ این مملکت ما را آزار داده است . شاید آماده ترین دولت برای دست گرفتن قدرت همین دولت رئیسی بوده که البته عملکرد فعلیشان نمایان گر آن است که توقعاتشان از دولت هزاران بار پایین تر از آن است که میدانستند.