ابوالفضل بابادی شوراب/تنها یک میهن پرستم

به تازگی دو جاسوس انگلیسی به نام های نازنین زاغری و انوشه آشوری که در حال گذراندن محکومیت شان به علت عمل مجرمانه جاسوسی بودند، آزاد شدند.

در همین زمینه حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران در مورد آزادی این دو جاسوس تاکید کرد که آزادی این دو فرد با نگاه انسانی انجام شده.

براستی آیا این دو فرد، زندانی مهریه یا خرده دزدی و یا جرم هایی از این دست بودند، که نگاه انسانی بتواند در این زمینه به مسئله کمک کند؟

دو فرد با حمایت سرویس‌های بیگانه به خود اجازه دادند که به این کشور بیایند و منافع ملی ما را به خطر بیاندازند که خوشبختانه با تیزبینی فرزندان میهن پرست این کشور بازداشت شدند، پرسش این است که آیا نگاه انسانی برای برخورد با دشمن ترینِ دشمنان این سرزمین راهکار درستی است؟

کشوری که ذره ذره خاکش با خون فرزندان خود در طول تاریخ ماندگار مانده، چگونه می شود با توجیه نگاه انسانی، آزادی دشمنان درجه یک خود را مشاهده کند؟و آیا خرج کردن این نگاه انسانی برای این جماعت، منجر به فعالیت بیشتر و شجاعت بیشتر این جاسوسان و ایران ستیزان در کشورمان نخواهد شد؟

کاش این نگاه انسانی برای حضور زنان هم وطن مان در ورزشگاه‌ها هزینه می‌شد، تا کسی نتواند از علاقه آنها به فوتبال و ورزش برای ایجاد شکاف میان ملت و مملکت استفاده کند!

کاش این نگاه انسانی برای اصناف و اقشار جامعه هزینه می شد، تا آنها هر از چند گاه بخاطر مطالبات صنفی خود اعتراض نمی کردند و دشمنان ملت، احیانا از اعتراض آنها فرصت سوء استفاده پیدا نمی کردند!

کاش این نگاه انسانی برای آموزش رایگان و بهداشت رایگان خرج می شد تا تحصیل و سلامت از هیچ انسان ایرانی دریغ نمی گردید!

کاش این نگاه انسانی برای توسعه اقتصاد کشور و جلوگیری از فقر در جامعه، صرف می شد، تا مردم ایران دغدغه نان و آب نداشته باشند و بیش از همیشه به کشورشان افتخار کنند!

کاش این نگاه انسانی برای پاسداشت فرهنگ و هنر ملی خرج می شد تا جلوی تهاجم فرهنگی دشمن و بازیگری مهره های آن یعنی امثال تتلو و ساسی مانکن گرفته می شد!

کاش این نگاه انسانی برای تحکیم خانواده و جلوگیری از طلاق هزینه می شد، تا جامعه از خطر فروپاشی اخلاقی که دچار آن شده، می گریخت!

براستی کاش این نگاه انسانی برای جاسوسان خارجی که در پی نابودیِ انسجام ملی، اخلاق و فرهنگ این سرزمین بودند و هستند، هزینه نمی شد!