۷ آبان که به روز کوروش کبیر شناخته می شود، بیانگر شکوه و آقایی ما ایرانیان و ایرانی زبانان در سپهر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جهان می باشد.

در چنین روزی، کوروش کبیر، بابل را فتح نمود و به اسرا و زندانیان خود، فارغ از مذهب، نژاد و اندیشه‌ های شان، آزادی بخشید.

در این روز می توانیم به ایرانی بودن خود فخر بورزیم؛ و بدانیم میراث دار شکوه و عظمتی هستیم که در هیچ تمدن، فرهنگ و مردمی تکرار نشده، در روزگاری که نصف جهان متمدن آن روز با تنوعی از نژادها، مذاهب و زبان ها، جزئی از امپراطوری شکوهمند نیاکان ما قرار داشت و با خوشی و خرمی و آزادی در آن زیست می کردند و منشور استوانه ای حقوق بشرِ کوروش، سندی بر این شکوه در عصر توحش جهان است.

کورش کبیر، که از نگاه مردم ایران امروز، پدرِ بنیانگذار عظمت این جغرافیای باستانی خطاب می شود، با نگاه عدالت محور و آزادی خواهش در ۲۵۰۰ سال پیش، میراثی از مدنیت، حقوق شهروندی، آزادی و انسانیت را برای ما به یادگار گذاشته، که امید است میراث داران خوبی بوده باشیم!

بی شک ۷ آبان بهانه ای است برای پاسداشت میهن دوستی، وطن پرستی و بازگشت به ارزش های انسانی، اساطیری و ملی خود، تا بتوانیم در برابر هجمه های فرهنگی شرق و غرب عالم امروز که بر ما روانه می شوند، سر بلند بیرون آییم و جهانی متناسب با باورها، ارزش ها و آرمان های کهن خود، بسازیم.

ابوالفضل بابادی شوراب، اهواز