به گزارش ایرانیان فردا، این روزها درصد زیادی از برنامه‌ها و به‌ویژه اخبار صداوسیما به ازدواج جوانان و فرزندآوری اختصاص دارد و عناوین خبر کراراً حول محور پرداخت وام ازدواج و اهدای جهیزیه ازسوی فلان دستگاه و خلاصه تشویق و ترغیب به ازدواج ازسوی معلمان اخلاق و ائمۀ جمعه است.

دراین‌میان، حلقۀ مفقوده‌ای که در جامعۀ ما به بوتۀ فراموشی سپرده شده است، همانا داشتن شغل مناسب و درآمد کافی برای ادارۀ یک زندگی جدید است. از سوی دیگر، داشتن لااقل چهار فرزند که برخی از هدایتگران در تریبون‌های کشور توصیه می‌کنند، اقدامی دشوار است؛ کما اینکه برنامه‌ریزان ما در زمینۀ ایجاد کار و رونق اقتصادی کوتاهی می‌کنند؛ به‌طوری‌که گفته می‌شود در کشورمان حدود بیست‌میلیون نفر، یا بیکارند یا بر سر شغلی غیرمرتبط با تحصیلات و توانایی خود هستند یا شغلی ناشایسته و غیررسمی با درآمد اندک دارند و از تخصص و استعداد آن‌ها استفادۀ درستی نمی‌شود.

هم‌اکنون قریب به پنج‌میلیون نفر از هم‌وطنان ما در کشورهای دیگر به‌ویژه آمریکا، کانادا، انگلستان، آلمان و دیگر بلاد غربی چون فرانسه و سوئد زندگی می‌کنند که غالباً تحصیلات عالیه دارند و برای تحصیلات این خیل عظیم بودجۀ هنگفتی صرف شده است؛ اما به‌دلیل بی‌برنامگی، جلای وطن نموده و برای توسعه و ثروتمندترشدن کشورهای بیگانه کاروکوشش می‌کنند.
از آن سو، میلیون‌ها نفر افراد کم‌سواد و آوارۀ اتباع بیگانه به‌ویژه افغانستانی به کشور ما سرازیر شده‌اند و اخیراً سرعت مهاجرت ایشان، پس از حکومت طالبان، زیاد شده است. این در حالی است که بیکاری و نداشتن درآمد باعث شده حتی داشتن یک زندگی عادی برای جوانان ما به آرزویی دست‌نیافتنی مبدل شود.
خوانندگان گرامی نیک می‌دانند در دین مبین اسلام کار و تلاش اهمیت ویژه‌ای دارد؛ به‌طوری‌که ائمۀ اطهار(ع) ما باتوجه‌به اینکه ازلحاظ علم و آگاهی سرآمد همۀ ابنای بشر بودند، برای امرارمعاش خود شخصاً تلاش می‌کردند و ارشاد جامعه و عبادت بی‌حد آنان باعث نمی‌شد که کاروکوشش را تعطیل کنند؛ به‌طوری‌که برای کسب روزی به مشاغلی چون کشاورزی، باغبانی و شبانی می‌پرداختند و پیامبر عظیم‌الشأن ما می‌فرمودند: «هرگز کسی غذایی بهتر از دسترنج خود نخواهد خورد.»
آن حضرت بیکاری را محکوم کرده و حتی جایی فرمودند: «بیکاری سنگدلی می‌‌آورد» و نیز بهترین مردم را کسانی می‌دانستند که برای انجام کارها و ادارۀ امور خود، همۀ کوشش خود را به کار گیرند؛ ولی شوربختانه مشکل بیکاری در کشورمان یکی از معضلات بنیادی و گرفتاری اصلی جوانان برای تشکیل خانواده و رشد جمعیت است و این، حاصل بی‌تدبیری مردان اقتصادی و برنامه‌ریزان فرهنگی ماست و متأسفانه اخیراً باتوجه‌به اقتصاد بیمار کشور و برهم‌خوردن میزان عرضه و تقاضا، برخی از کسانی هم که شاغل بودند، شغل خود را از دست دادند و دراین‌میان، عده‌ای سعی کردند با گرفتن وجهی بابت بیمۀ بیکاری، چندصباحی امرارمعاش کنند.

بدیهی است این بدترین نوع توسعۀ کشور است که عده‌ای بدون اینکه در تولید نقش داشته باشند، مصرف‌کننده باشند؛ لذا حاصل این بی‌تدبیری منشأ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی مثل دروغ، تهمت، زیرآب‌زنی، رواج مصرف مواد مخدر، دعوای خانگی و خیابانی شده است و جامعۀ اسلامی ما از اخلاق واقعی مسلمانی فاصله گرفته است.
بدیهی است وقتی هر فرد از نوجوانی تکلیفش مشخص می‌شود و باتوجه‌به علاقه و استعدادی که دارد، در پی شغل دل‌خواهش می‌رود، احترام به قانون و هدفمندی در آن جامعه حاکم خواهد شد.
یکی از دلایلی که در جامعۀ امروز ما حسادت، تهمت، سخن‌چینی و چاپلوسی وجود دارد و در کنارش عده‌ای به‌سوی خیانت و جمع‌آوری مال حرام رفته و از راه راستین منحرف شده‌اند، همین بلاتکلیفی است. به‌طور قطع با اطمینان از آینده و آرامش ذهنی ناشی از ثبات اقتصادی می‌توانیم جامعۀ بهتری داشته باشیم و اخلاق حسنه را در آن رواج دهیم.

یقین بدانید جوانی که شغل دل‌خواه و مناسب خود را دارد و عاشق کارش است، با خوش‌بینی به آینده نگاه می‌کند و به‌طور قطع به ازدواج و تشکیل خانواده و فرزندآوری تمایل پیدا می‌کند.
تجربه نشان داده با نصیحت و سفارش و حجم عظیم تبلیغات در صداوسیما نمی‌توان جوانان را به تشکیل خانواده تشویق کرد؛ بلکه تأمین شغلی، افزایش امید به آینده، شوق به کار دل‌خواه و به‌ویژه ثبات اقتصادی از راه‌های بسیار مهم برای خوش‌بختی نسل آینده خواهد بود.
اگر چنین شود، می‌توان تعداد زیادی از افراد مجرد را که به پنجاه‌سالگی رسیده‌اند و تعداد بیشتری که سنشان از سی یا چهل‌سالگی گذشته، به ازدواج مایل کرد و نیز می‌توان چندمیلیون زوجی را که بعضاً بیست سال زندگی مشترک داشته‌اند و هنوز فرزندی ندارند، به فرزندآوری تشویق کرد.