بیش از دو سال است که مردم جهان گرفتار مهمان ناخوانده‌ای به‌نام ویروس کرونا هستند و این موجود ریز منحوس توانسته در کشور ما نیز میلیون‌ها نفر را گرفتار و ده‌هاهزار نفر را قربانی کند.

به گزارش پایگاه خبری ایرانیان فردا، روزنامه پیام سمنان نوشت: خوش‌بختانه در روزهای پایانی سال جاری، با مراعات مردم فهیم کشورمان و همت دست‌اندرکاران، آخرین نسل این ویروس که اُمیکرون نام دارد، با عنایت خداوند در حال اضمحلال است و هم‌اکنون تعداد مبتلایان سیر نزولی پیدا کرده است.

دراین‌میان، با اینکه در سال ۹۹ به‌علت بیماری کرونا و بالتبع اِعمال قرنطینه و کم‌شدن سفرهای درون‌شهری و بین‌شهری، مرگ‌ومیر ناشی از تصادفات جاده‌ای کاهش داشته، متأسفانه اخیراً آمارهای تکان‌دهنده‌ای از مرگ‌ومیر در جاده‌ها و خیابان‌ها و بزرگ‌راه‌های شهری به گوش می‌رسد و گویا این‌گونه تصادفاتِ پی‌درپی متأثر از نبودِ بهداشت روانی است که رانندگان به‌ویژه رانندگان جوان به‌علت رعایت‌نکردن فرهنگ رانندگی، حواس‌پرتی به‌ویژه بر اثر صحبت‌کردن با تلفن همراه در حال رانندگی یا نداشتن آرامش فکری و سلامت روانی، موجب ازدیاد تصادف شده و در پی آن، باعث افزایش غمبار مرگ‌ومیر می‌شوند.
گذشته از تصادفات، یکی دیگر از عوامل ازدیاد مرگ‌ومیر بیماری‌های قلبی و عروقی است که طبق آمارها، سهم آن بیش از 30درصد برآورد شده است که مسبب اصلی آن تغذیۀ ناسالم، بی‌تحرکی یا نداشتن فعالیت‌های بدنی و ورزش‌نکردن است. استرس و نگرانی از آینده‌ای مبهم نیز به‌ویژه نزد جوانان باعث تشدید این بیماری می‌شود.

یکی دیگر از بیماری‌هایی که در کشورمان آمار مرگ‌ومیر پرتعدادی دارد و خود نیز رو به تزاید گذاشته است، سرطان بوده که از عوامل مهم ایجادکنندۀ آن همانا تغذیۀ ناسالم، بی‌تحرکی و الگوی نامناسب سبک زندگی است.
هدف نگارنده از بیان این حقایق تلخ، اشاره به این نکته است که همۀ مردم به‌ویژه دولتمردان باید برای پیشگیری از کاهش بهداشت روانی افزایش مصرف غذاهای زیان‌آور، بیشتر تلاش کنند که البته در عمل عکس آن اتفاق افتاده و جامعه به‌سمت فقدان بهداشت روانی و فقدان سلامت تغذیه سوق پیدا کرده است.
از جمله مواد سرطان‌زا روغن‌های موجود در بازار است که منشأ تولید آن مشخص نیست؛ برای مثال، برای تهیۀ یک کیلو روغن آفتاب‌گردان لااقل به پنج کیلو تخمۀ آفتاب‌گردان نیاز است که باتوجه‌به قیمت آن، هیچ‌گونه تناسبی بین قیمت روغن و قیمت مادۀ اولیۀ آن وجود ندارد و باتوجه‌به درآمد اندک مردم، خرید روغن کنجد یا روغن زیتون و به‌طورکلی روغن سالم و ارگانیک، دیگر برای مردم مقدور نیست. بدیهی است امکان ندارد روغن‌های هیدروژنۀ مصرفی مردم ارگانیک و اصل باشد.
طرح مبحث روغن تنها یک مثال بود از بسیاری از مواد مصرفی مردم که با سموم سروکار دارند. گیاهان تراریخته که با کمک مواد شیمیایی یا مواد نگهدارنده تغییر شکل پیدا می‌کنند و اغلب در تهیۀ لبنیات به‌ویژه شیر و انواع کنسرو از آن‌ها استفاده می‌شود، شیرین‌کننده‌های مصنوعی که با رنگ‌های شیمیایی و مصنوعی خوراکی تولید و عرضه می‌شوند، خوراک نامطلوب به‌کاررفته در پرورش دام و طیور و ده‌ها نمونه غذای غیرارگانیک نیز که شرح مفصل آن در اینجا امکان ندارد، موجبات تغذیۀ ناسالم آحاد مردم جامعه را فراهم می‌کند؛ چه، گاهی دیده می‌شود میوه‌ها و اقلام خوراکی صادراتی مرجوعی که مسمومیت آن‌ها محرز است، به مصرف مردم خودمان می‌رسد؛ همچنین هوای آلوده و برخوردارنشدن از نعمت هوای پاک مایۀ ابتلا به انواع بیماری است؛ بااین‌حال، در اکثر مرگ‌ومیرها به‌ویژه مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی و سرطانی، بی‌تحرکی از عوامل اصلی ایجادکنندۀ بیماری به شمار می‌آید که قانون‌گذاران و برنامه‌ریزان کشور از این مهم نیز غفلت کرده‌اند؛ برای مثال، در بودجۀ سال 1401، بودجۀ بهداشت و درمان 174هزارمیلیارد تومان و بودجۀ وزارت ورزش و جوانان حدود سه‌هزارمیلیارد تومان تعیین شده است؛ یعنی رقم بودجۀ بهداشت و درمان ده‌ها برابر بودجۀ ورزش و جوانان بوده و کشور ما قرار است حدود پنجاه‌برابر ورزش که عامل اصلی بهداشت و سلامتی است، برای دارو و درمان هزینه کند.
بدیهی است فراهم‌کردن امکانات درمانی وظیفۀ دولت بوده و امری واجب است؛ ولی واجب‌تر آن است که دولت‌ها کاری کنند مردم کمتر بیمار شوند و به درمان با داروهای چندمیلیونی نیاز نداشته باشند. برای اثبات این مدعا کافی است مسئولان ما بازدیدی از اماکن ورزشی به عمل آورند تا متوجه شوند چگونه به ورزش، این اکسیر سلامتی و داروی جسم و روح همۀ اقشار اعم از پیر و جوان، بی‌مهری شده است. آیا به‌راستی مسئولان ما نمی‌دانند فعالیت بدنی یکی از عوامل اساسی شناخته‌شده برای سلامتی است؟ آیا نمی‌دانند اشاعۀ ورزش‌های همگانی می‌تواند نشاط اجتماعی و سلامتی جسم و روح را تأمین کرده و حتی به توسعۀ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کمک کند؟

شوربختانه ورزشگاه‌های شهر ما رها شده و یله مانده و وقتی به مسئولان ذی‌ربط مراجعه می‌شود، از کمبود بودجه بحث می‌کنند و بی‌پولی را علت اصلی رسیدگی‌نکردن و ناتوانی در نگهداری این اماکن می‌دانند.
بی‌شک اگر ورزشگاه‌ها برای مردم به‌خصوص جوانان جذابیت داشته باشد، در کنار شادابی و سلامتی به‌طور قطع از بزهکاری و اعتیاد و دیگر اعمال ناپسند اجتماعی کاسته خواهد شد.

  • نویسنده : ابوالقاسم کواکبیان
  • منبع خبر : روزنامه پیام سمنان