به بهانه ضرورت نگاه به تولید ملی بر آن شدم به بایسته های تولید ملی در حوزه های آموزش ،پژوهش ،فن آوری و صنعت بپردازم .

۱- در دوره آموزش (آموزش ابتدایی ):باید همراه با کاربرد رایانه و اینترنت از شروع دبستان در کنار آموزش کاربردی زبان انگلیسی و حد اقل یک زبان رایج دیگر باشد.

۲- در راستای تسهیل در تحصیل باید کتب حجیم حذف و پژوهش و پروژه و نظریه پردازی و کارگاهای گفتگویی، مهارت محور، آموزش آنلاین، آموزش ساده‌ای هفت گانه مد نظر یونسکو، مهارت ها و خلاقیتهای توانمند سازی و کارآفرینی جایگزین شود. شیوه آزمون تحلیلی بجای تستی و تشریحی هم باید جایگزین شود .

۳- در راستای پیوستن افراد به هنرستانها ی فنی و حرفه ای و کارودانش باید معافیت حداقل نیمی از خدمت نظام وظیفه به عنوان مشوق در نظر گرفته شود همینطور جوانان مخترع مکتشف مبدع و پژوهشگر باید از چنین امتیازاتی بهره مند باشند.

۴- در راستای تشویق پژوهش دیپلم ،کاردانی،کارشناسی ،کارشناسی ارشد ،دکترا و پسا دکتری پژوهش محور تعریف شود و بجای گذراندن دروس متعدد و کتب حجیم بعضا تکراری -مثلا در پیام نور- بطور خود خوان در ازای تالیف هر کتاب پژوهشی تولید کننده علم و فن آوری یک مقطع مدرک داده شود به این ترتیب که بطور مثال یک پژوهش دیپلم دو پژوهش کاردانی و الی اخر هر مقاله ISA یک کتاب سه مقاله علمی پژوهشی و یا ۶ مقاله علمی ترویجی هم در حد یک کتاب تلقی شود در تدریس و انجام مشاغل تفاوتی بین پژوهش محوران و آموزش محوران نباشد هم چنین در ازای هر اختراع و اکتشاف ثبت شده هم یک مقطع داده شود با همین کیفیت.

۵- شرکتهای دانش بنیان ،تعاونی اشتغال ،تعاونی سرمایه گذاری ،تعاونی روستایی، تعاونی توسعه و عمران ومهندسی مشاورو، کارفرینی تقویت شود.

۶- بجای همایشهای بی نتیجه و بدون تولید علم و صرف هزینه های جاری و نه پژوهشی یارانه تولید علم به پژوهشگران و مخترعین و مکتشفین و تولید کنندگان اعطا حوزه علوم پایه، صنعت، پزشکی و پیرا پزشکی، علوم اجتماعی و انسانی و اسلامی داده شود.

۷- بشدت و بجد با پدیده مدرک گرایی و حاصل ان دانشگاهای متعدد نا کارامد و غیر کاربردی ،بدون ارتباط با تولید علم و صنعت و فن آوری ، نمره فروشی ، مدرک فروشی ،دانشجویانی که از روی کتاب هم غلط می خوانند ،پایان نامه فروشی برخورد شود زیرا با علم غیر واقعی یا واقعی غیر کاربردی غیر قابل تبدیل به نوآوری(در حوزه انسانی ) و فن آوری (در حوزه علوم پایه و فنی مهندسی )و اتکا صرف به جذب افراد در دانشگاها و ادارات و شرکتها براساس نظام غلط تستی که نه جایی برای خلاقیت و تحلیل می گذارد و نه علمی است بلکه تلفیقی از شانس سرعت و محفوظات صرف است و همچنین پژوهشهای صوری راه به تولید ملی نمی توان برد.