” اپوزیسیون پنجشیر یا شروع جنگ داخلی “
رضا رضائی . پژوهشگر ارتباطات فرهنگی
از سال 57 تا حالا همیشه اسم افغانستان مساوی جنگ، اشغال، مقاومت، آوارگی، پناهجویان، غربت، رنج ، مبارزه، تسلط بیگانه، غارت معادن و ذخایر، کشت خشخاش، تریاک ،خیانت ، شجاعت ، شهادت، زنان بی پناه، استثمار کودکان و یک عالمه ادبیات مشترک، فرهنگ مشترک، دین و مذاهب مشترک، برادری، اخوت ، همراهی و غصه خوردن های مشترک بود، تا همین چند سال پیش که اینقدر وضعیت اقتصادی ما خراب شد که ارزش پول افغانستان از ریال ایران بالاتر رفت و همیاران و عزیزان افغانی به میهن خود برگشتند و فقط آنهایی که در ایران ازدواج کرده بودند، ارتباط خود را حفظ کردند و ما از دور شاهد رشد و شکوفایی ظاهری افغانستان بودیم.
اما هرگز نام احمد شاه مسعود و ترور اورا از یاد نمی بریم و شیر دره ی پنجشیر همیشه در خاطره ها خواهد ماند و حالا نیز احمد مسعود فرزند احمد شاه مسعود و انتشار مقاله و بیانیه و انجام فراخوان جبهه مقاومت بر علیه حکومت در حال استقرار را نظاره گر هستیم.
تعجب آور آنکه چرا تاریخ اینقدر زیاد در افغانستان تکرار میشود و چرا این حلقه گسسته نمیشود و چرا این کشور همواره آبستن حوادث جدید است و هنوز یک کودک اتفاق بدنیا نیامده، مادر افغانستان باردار اتفاق دیگریست. آیا این موضوع را باید در موقعیت ژئوپلیتیکی این کشور، پیشینه ی تاریخی، فرهنگ و آداب و رسوم، افزایش سطح آگاهی سیاسی مردم ، افزایش قدرت مطالبه گری یا فساد در فساد دانست؟
بدون اینکه بخواهیم وارد سیاست بشویم و تاریخ حمایت یا عدم حمایت های ایران از اتفاقات، جریان ها ، گرایش ها ، حکومت ها و مسائل پشت پرده را واکاوی کنیم، تنها چیزی که حائز اهمیت است ، ناامنی و نا آرامی در کشور دوست و برادر و برهم خوردن ثبات و روال عادی زندگی مردم شجاع افغان است که طی این 50 ساله هر بار که مورد تهدید و دگرگونی و جنگ قرار گرفته، طبعات آن به ایران نیز سرایت کرده و ما نیز، علاوه برغم وغصه، هزینه های زیادی را پرداخت کردیم و قطعا شروع جنگ داخلی در افغانستان ، فارغ از جنبه ی حق یا باطل ، فارغ از استیفاء حقوق مردم افغانستان و فارغ از تمامی عواقب مثبت و منفی، هوشیاری مردم و حکومت ایران و از سوی دیگر فعالیت بیش از پیش رسانه ها و سازمان های مردم نهاد را برای روشن تر کردن ابعاد احتمال آن جنگ داخلی و آوارگی مردم و زخم هایی که بر پیکر کشور عزیز افغانستان وارد میشود را می طلبد .
نباید فراموش کنیم که کشور عزیز خودمان نیز در مرحله ی یکپارچگی و یک دست شدن حاکمیت، بیماری کرونا، تحریم، فشارهای شدید اقتصادی، استقرار دولت جدید، بحران های زیست محیطی و معیشتی ، نگرانی های نسل جوان و انبوهی از نظریه پردازی های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است.
آینده ی پیش رو از یک سو درس میهن دوستی و از سوی دیگر، دگر دوستی و طلب صلح برای همسایگان را یادآوری خواهد کرد و مردم ما بازهم باید در بزنگاه تاریخ و محرم آزادگی، ثابت کنند که درهر زمانی نه تنها هشیار و آگاه هستند بلکه رسالت خود درمقابل همزیستی مسالمت آمیز با همسایگان ، کمک به حل مناقشات منطقه ای و همیاری با مردم تحت ستم را نیز فراموش نخواهند کرد.
والسلام.

# هشیاری در مقابل حوادث آتی افغانستان
# مسئولیت اجتماعی در روشنگری تحولات منطقه ای
# صلح طلبی
# محرم آزادگی و آزاده زیستن